Stare narzędzia kuchenne wprawiają użytkowników w osłupienie

Trzeci, odnosząc się do ostrych krawędzi narzędzia, dzieli się: „Wciąż mam bliznę, gdy się ześlizgnęło i wbiło mi się w ramię, gdy byłem młodszy!!!”

„Nigdy nie zapomnę, [kiedy] przebiło mi to rękę, próbując otworzyć puszkę”, wspomina inny.

To prymitywnie wyglądające narzędzie kuchenne to zabytkowy otwieracz do puszek, który pozostawił wiele blizn u niewprawnego użytkownika, który próbował uwolnić zawartość puszki.

Skromny otwieracz do puszek
Historia otwieracza do puszek zaczyna się od konserw, które zostały wynalezione na długo przed tym, zanim ktokolwiek pomyślał o tym, jak je łatwo otworzyć.

Wczesne puszki wymagały użycia siły, aby je otworzyć, i dopiero w 1858 roku amerykański wynalazca Ezra Warner stworzył narzędzie przeznaczone do przebijania pokrywek puszek. Przypominający dźwignię z zakrzywionym ostrzem, ten otwieracz był nieporęczny, ale skuteczny. Był szeroko stosowany przez armię amerykańską podczas wojny secesyjnej, ale nie był praktyczny do użytku domowego.

W 1870 roku William Lyman zrewolucjonizował otwieracz do puszek, wyposażając go w obracające się kółko tnące, co znacznie ułatwiło i zwiększyło bezpieczeństwo otwierania puszek. Wynalazek Lymana położył podwaliny pod nowoczesne otwieracze do puszek, chociaż nadal wymagał pewnych umiejętności i siły, aby go obsługiwać.

Otwieracze do puszek na przestrzeni dziejów
Otwieracz dźwigniowy (1858): Oryginalny projekt Ezry Warnera, używany głównie przez wojsko.
Otwieracz obrotowy (1870): Projekt Williama Lymana, wyposażony w kółko tnące.
Puszki z kluczem (lata 1900.): Wbudowane klucze do odkręcania pokrywek (pomyśl o starych puszkach sardynek).
Otwieracze elektryczne (lata 30.): Potężny, ale innowacyjny skok w automatyzację.
Ergonomiczne otwieracze ręczne (lata 50.): Przyjazne dla użytkownika i wydajne.